枫叶
- 161. 瘦水鳞鳞,长烟袅袅,枫叶千林赤。一番雨过一番凉,秋入苍崖青壁。昼日多阴,还又是、重九飘零江国。瘦水鳞鳞,长烟袅袅,枫叶千林赤。南山入望,为谁依旧佳色。随分绿酒黄花,联镳飞盖,总龙山豪客。人世高歌狂笑外,扰扰于身何得。短发萧萧,风吹乌帽,醉里从敧侧。明年虽健,未知何处相忆。
袁去华的名句:出自《念奴娇·一番雨过一番凉》
- 162. 荻花枫叶秋江晚,底事扁舟不肯留。荻花枫叶秋江晚,底事扁舟不肯留。
浊酒共沽清夜月,空余小字落沧洲。 - 163. 枫叶飕飕落枕边,禅房寂寂夜堪怜。
枫叶飕飕落枕边,禅房寂寂夜堪怜。深秋万里天南梦,久客频年蓟北船。
随世功名真自误,出门姿态向谁妍。开樽漫洗穷途恨,指点黄花啸碧天。
- 164. 枫叶荻花秋,送客令人愁。子真千载士,流风凛然存。襟期辈古人,喜见云礽孙。客里青灯连夜语,痛饮忘形到尔汝。欣髯一笑倚胡床,浩歌赤壁凌云句。枫叶荻花秋,送客令人愁。挽君君不留,今日具扁舟。我欠盖头茅一把,何时去结鸡豚社。泽畔行吟醉复醒,共看属玉双飞下。
- 165. 沧江雨色收枫叶,银汉秋声入柳条。风敛长空宿霭消,千山极目思迢迢。
沧江雨色收枫叶,银汉秋声入柳条。
古洞殷雷还吐雾,闲云拥日故回潮。
坐来一酌甘泉水,欲借山人五石瓢。 - 166. 秋到石床枫叶落,梦幻伴子六十七。鱼浮水面性地平,鸟入林中机路密。
秋到石床枫叶落,梦幻伴子六十七。释如珙的名句:出自《偈颂二十首·鱼浮水面性地平》
- 167. 牧童吹笛枫叶里,疲牛倦马眠夕阳。北风河间道,沙飞云浩浩。
上有衔芦不鸣之寒雁,下有陨霜半死之秋草。
城外平波青黛光,大鱼跳波一尺长。
牧童吹笛枫叶里,疲牛倦马眠夕阳。
有禽大如鹤,红喙摇绿烟。
路人指我语,似是信天缘。
我生功名付樽酒,衣如枯荷马如狗。
为问天缘可信否?旗亭击剑寒蛟吼。 - 168. 江上秋深客未归,荻花枫叶两依依。江上秋深客未归,荻花枫叶两依依。
伤心最是长桥路,落日西风一鴈飞。 - 169. 帆影依依枫叶外,滩声汩汩碓床间。
江势西来弯复弯,乍惊风物异乡关。
百家小聚还成县,三面无城却倚山。
帆影依依枫叶外,滩声汩汩碓床间。
雨蓑烟笠严陵近,惭愧清流照客颜。 - 170. 鲈鱼秋自肥,枫叶霜自冷。
我思钓雪滩,烟波数千顷。幽人波书罢,乘风放孤艇。
沙头弄明月,水底见天影。鲈鱼秋自肥,枫叶霜自冷。
钓钩未连鳌,聊此驻清景。
- 171. 荻花枫叶愁江渚,莼菜鲈鱼忆故乡。
萧萧入夜动清商,披拂园林草木黄。快意扫除天下热,可人吹送枕边凉。
荻花枫叶愁江渚,莼菜鲈鱼忆故乡。万里碧天云散尽,冲开征雁不成行。
- 172. 黄菊花残枫叶疏,与君沽酒花前酌。
忆昔诵君玉华作,秋月华星动寥廓。已知志士甘渔樵,独忆神仙閟岩壑。
贾生少年负经济,阮籍穷途苦漂泊。空谷天寒隐白驹,沧江日暮饥黄鹤。
千里犹看杀气昏,十年不见旌头落。布衣各拥将帅权,草莽空谈王伯略。
穷冬命驾武夷溪,茆屋山中风雨恶。黄菊花残枫叶疏,与君沽酒花前酌。
况闻有书献天子,安得排云叫阊阖。酒酣起舞肝胆雄,宝剑光芒照六合。
英豪遇合终有时,丈夫志在麒麟阁。
- 173. 枫叶高低山远近,月明霜薄楚江澄。
枫叶高低山远近,月明霜薄楚江澄。何人吹笛孤舟外,莫是苏仙过广陵。
萨都剌的名句:出自《秋江横笛图为维扬苏天爵题》
- 174. 长林无声枫叶丹,清波不动江水寒。
山苍苍,江茫茫,鸟飞不尽吴天长。潮平涨落洲渚出,秋风几舍鲈鱼乡。
渔郎聚鱼鸣两桨,轻罾触破青山浪。脩鳞出水玉参差,晚日摇光金荡漾。
长林无声枫叶丹,清波不动江水寒。谁令此图落尘土,乃是杨侯造化之笔端。
我披此图四十载,老去而今重见画。空留名字落人间,当日题诗几人在。
渔人走利士走名,得失与鱼相重轻。笑把纶竿渺沧海,浩歌直欲脍长鲸。
- 175. 黄苇丹枫叶落时,水云漠漠雁来迟。黄苇丹枫叶落时,水云漠漠雁来迟。
秋风长是身为客,已自伤心况别离。 - 176. 客路远冲枫叶赤,曲江春待杏花红。
萧萧万木起秋风,共向山厨荐晚菘。客路远冲枫叶赤,曲江春待杏花红。
双龙色借林霞外,三凤祥呈海日东。伫听京华消息好,孙枝方信长高桐。
- 177. 枫叶经霜红更好,晚来扶杖过前村。揉蓝拍岸秋涛信,列炬缘山夜烧痕。
枫叶经霜红更好,晚来扶杖过前村。 - 178. 枫叶藏蛋雨,春江作画图。
枫叶藏蛋雨,春江作画图。谷回诸径浅,天远数峰孤。
张子翼的名句:出自《雨中寓多寻山庄·其六》
- 179. 舟前枫叶落,应到故园扉。去国独依依,羁臣泪湿衣。
梦中燕月冷,望里楚山微。
世变人惊老,身全诏许归。
舟前枫叶落,应到故园扉。高启的名句:出自《送前国子王助教归临川》
- 180. 慷慨悲歌叹陈迹,霜乌怨啼枫叶赤。
高台崔巍插天起,势压雄城三百里。云窗雾阁迷烽烟,日日吴王醉西子。
桂膏兰烬烧春云,锦丝瑶管空中闻。甲兵重来破歌舞,粲齿修眉散如雨。
双钩带血不敢飞,城荒草碧春风吹。祇今惟有台前月,曾照吴宫花发时。
慷慨悲歌叹陈迹,霜乌怨啼枫叶赤。明朝送客过钟陵,西望茫茫五湖白。